งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทนง วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย - - - - - - ณ มุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้านัก หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์ - - - - - - วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่ เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร - - - - - - แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา - - - - - - ไฉนเรา เรียกกัน ว่า"วันเกิด" "วันผู้ให้ กำเนิด" จะถูกกว่า คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้ - - - - - - เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่ รำลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว ที่มา : ธรรมจักร(ธรรมบุตร ) |
0 ความคิดเห็น: