คำคมจากนวนิยายเรื่อง บ้านขนนก ของกฤษณา อโศกสิน
- จำไว้อย่าง ผู้ชายชอบผู้หญิงพูดมากตอนพูดใหม่ๆ เท่านั้นแหละ พอพูดเก่าๆ แล้วเขาอยากให้พูดน้อย
- ชีวิตเหมือนหนังจอกว้างได้ออกไปในที่กว้างแล้วเราก็สบายใจ มีอะไรมากมายนักที่เราต้องรู้
- ทุกคนมีทางเดินเป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้นถ้าเราพยายามกำหนดทางเดินให้ใครไม่ว่าใครคนนั้นจะเป็นใคร เราจะเร่าร้อนไม่รู้จักจบจักสิ้น
- อะไร ทุกอย่าก็ตาม ขึ้นอยู่กับเหตุผลที่ว่า เรารู้สึกสนุกที่จะต่อสู้หรือเปล่าเท่านั้น
- การที่คนเราอยู่ไม่ได้ เพราะขาดใครสักคนที่เป็นคนอื่นนี่เป็นอันตรายมาก
- คนเราสนุกมากไม่ดี หัวเราะมากก็ไม่ดี หลังความสนุกมักมีความทุกข์ตามมา หลังหัวเราะมักจะร้องไห้
- แทนที่จะได้ขึ้นสวรรค์กลับตกนรกเพราะความคิดของตัวเอง บางคนคิดมากจนเป็นประสาท เป็นบ้า นั่นเกิดจากคุมสติไม่ได้
- เป็นพื้นฐานของแต่ละคน บางคนพื้นดีใจก็แข็ง สู้โลกได้ บางคนพื้นผุ กระทบกระทั่งอะไรแรงๆ เข้าก็พังโครม แม้ว่าคนที่เกิดมาใจคอเข้มแข็งนับเป็นโชค เพราะอย่าน้อยๆ ก็เหมือนมีทุนสำรองไว้ ทำมาค้าขายนานๆ ไม่เจ๊งเสียก่อน
- หัวใจนับเป็นก้อนเนื้อเล็กๆ นั้น บางทีกลับบรรทุกสิ่งต่างๆ ไว้จนเพียบแปล้ แต่เพราะมันมีที่อยู่ ที่ซุกซ่อน เพราะฉะนั้นกว่าจะรู้ถึงความอักเสบ ก็ช้านาน
- เราจะไม่รู้จักเขาดีหรอก แม้ว่าจะรักกันนานสักสิบปีก็ตามแต่เราจะรู้จักเขามากอย่างน่าประหลาดใจ เพียงแต่อยู่ห้องเดียวกันแค่สิบวัน
- ความดีที่ทำติดต่อกันนานๆ ไม่ใช่ความดีหรอกนะคะคุณ มันกลายเป็นหน้าที่คนรับเขาถือว่าเป็นหน้าที่ที่เราจะต้องให้เขา พอให้ไม่ได้หรือไม่มีจะให้เราก็จะกลายเป็นคนเลวในสายตาเขาทันที
- ถ้าคุณทราบถึงความมุ่งหมายของการเป็นทหาร คุณก็จะต้องเข้าใจระเบียบปฏิบัติของทหารด้วย ทหารที่ไม่มีวินัยก็ไม่มีเกียรติ ไม่มีประสิทธิภาพ
- คนเรากล้าหาญยังไง ก็ต้องกล้าอย่างฉลาด กล้าโง่ๆ เพื่อที่จะตายง่ายๆ ในแค่ไม่กี่นาทีน่ะไม่ยากอะไร
- การแสวงหาคู่ชีวิตไว้เพื่อความอบอุ่น เพื่อยึดเหนี่ยวก็เป็นความหมายยิ่งใหญ่ที่จะทำให้คนผู้นั้น มีกำลังใจที่จะอยู่สู่โลกได้เหมือนกัน
- แม้ว่าหล่อนจะขายตัวมาแล้วซับซ้อนอย่างไร หัวใจหล่อนก็ยังมีที่ว่าสำหรับความรัก
- ไม่ว่าชายใด ไม่เคยชอบที่จะเกิดความรู้สึกว่าตัวเองไปไหนไม่รอด
- ธรรมชาติของความรักก็คือ เมื่อเข้มข้นถึงที่สุดแล้ว มันก็จะลดระดับลง กลายเป็นความจืดจาง
- ความไว้วางใจเป็นรากฐานสำคัญอันแรกที่จะทำให้เราเข้าถึงเขาในส่วนอื่น และจะต้องเป็นความไว้วางใจที่มั่นคงถาวรด้วย ไม่ใช่เสแสร้งชั่วครั้งชั่วคราวเพื่อประโยชน์วันนี้เท่านั้น(หน้า 251)
- คนเรามีสันดานประจำตัวสันดานอันนี้ไม่มีวันจางหายไปได้ไม่ว่าจะรับการอบรมแค่ไหน
- ชีวิตคนอยู่ได้อย่างมีความสุขพอประมาณ เพราะรู้จักลืมความเจ็บปวด ความแตกร้าว ที่เคยเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง หรือหลายครั้งในเวลาที่ล่วงเลยแล้วเท่านั้น และถ้าพร้อมเสมอที่จะตั้งต้น ทุกอย่างกพร้อมเสมอที่จะงดงาม
- บ้านเป็นรากเหง้าของทุกสิ่ง ใครก็ตามที่ครองบ้านไม่เป็น ก็อย่าหวังเลยว่าจะสามารถออกไปครองอะไรอื่นที่ใหญ่กว่าบ้าน
- คนเรานั้นเกดมาด้วยรายละเอียดที่ไม่เหมือนกัน และรายละเอียดนี้เองที่จะบอกได้ว่า ใครมีค่าหรือไร้ค่า
- รู้จักความรักให้เต็มอิ่มสักครั้ง ยังดีกว่า ไม่รู้จักเลย
- ใครๆ ก็มีปัญหากันทั้งนั้น แก้วันนี้ไม่ได้ ก็เก็บไว้แก้พรุ่งนี้
- เราอย่าหวังคนอื่นมากกว่าตัวเรา จะทำอะไรทุกอย่างต้องเอาตัวเองเป็นหลัก
- มนุษย์ทุกคนที่มักจะเสียดายของมีค่าซึ่งเคยเป็นกรรมสิทธิ์ของตน และกำลังจะหลุดมือไปเพราะความไม่รู้ค่าในของนั้น
คำคมจากนวนิยายเรื่อง เขาชื่อกานต์ ของ สุวรรณี สุคนธา
- เขาไม่ให้พูดถึงอดีต ขณะที่ประตูอนาคตกำลังจะเปิด
- คนชอบว่าพวกผู้หญิงชอบนินทา แต่ความจริงไม่ใช่นินทา เพียงแต่พูดถึงเท่านั้น
- ความตายนี่ช่างน่ากลัวตรงนี้เอง ตอนที่เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก่อนตาย หากว่าไม่เจ็บปวด คงไม่น่ากลัวเท่านี้ คนที่ตายไปเฉยๆ โดยไม่ทุกข์ทรมานนับว่าโชคดีอย่างยิ่ง
- การที่คนเรามีความคิดเห็นเป็นไปในรูปเดียวกันแบบเดียวกัน ย่อเป็นไปไม่ได้ คนหนึ่งต้องการอย่างนั้นในขณะที่อีกคนไม่ต้องการเลย
- ข้าราชการที่ไหนๆ ก็เหมือนกันทั้งนั้น คือพยายามเบิกเงินหลวงให้ได้ทุกทางเท่าที่สามารถ
คำคมจากนวนิยายเรื่อง หลายชีวิต ของ หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมทย์
- ความรักระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย ความรักที่จะเป็นข้อผูกมัด ความรักที่จะทำให้การกระทำอันเกิดจากกามกิเลสเป้นของบริสุทธิ์ ความรักที่จะเรียกร้องความเสียสละและความเห็นใจ ความรักทีจะเป็นน้ำหนึ่งประสานให้คนต่างเพศสองคนกลายเป็นคนคนเดียวกัน
- ความอิ่ม ความพอใจ และความเกรงใจคนอื่นนั้น มีอยู่เฉพาะในหมู่คนที่ยากจนเท่านั้น
- ความจนความมีนั้น มิได้อยู่ที่สภาพหรือปริมาณแห่งทรัพย์ แต่อยู่ที่สภาพแห่งจิต ความจนนั้นเป็นโรคที่ฝังอยู่ในสันดาน ถ้าไม่ขัดเกลาแก้ไขแล้ว ก็ไม่หาย คนมั่งมีบางคนอาจจะเป็นคนจนอยูในใจก็ได้ และเช่นเดียวกับคนจน อาจบริบูรณ์ด้วยทรัพย์ ชั่วแต่ว่าทรัพย์นั้นเป็นอริยทรัพย์ หาใช่ทรัพย์ธรรมดาไม่
- ชีวิตมนุษย์นั้นเป็นเพียงธรณีประตู ที่คนจะก้าวสู่ความแก่ ความตาย
- เงินทองทั้งหลายและทรัพย์สมบัตินั้น เป็นพียงเครื่องประดับชีวิต ในขณะที่ยังเป็นๆ อยู่เท่านั้นเอง จะใช้เงินทองนั้นซื้อก็ไม่ได้ หรือตายแล้วจะเอาเงินทองนั้นไปด้วยก็ไม่ได้อีก
- ความสงบที่แท้จริงนั้นเป็นของอัศจรรย์ จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ บุคคลนั้นหมดตัณหา คือ ความอยากได้
- ถึงแม้ว่ามนุษย์เรานั้นจะกำหนดการไว้ล่วงหน้าได้หลายอย่างก็ตามบุญวาสนา หรือเวรกรรมของเรานั้น เป็นสิ่งที่จะป้องกันขัดขวางหรือเปลี่ยนแปลงกันไม่ได้
- ธรรมชาติวางกฎเกณฑ์ไว้ว่า ในบรรดาสัตว์ที่มารวมกันอยู่เป็นฝูง จะต้องมีตัวหนึ่งเป็นนายสูงเสมอไป แต่ตัวที่เป็นจ่าฝูงนั้นจะคงอยู่ในสถานะเช่นนั้นได้ก็ต่อเมื่อยังไม่มีตัวอื่นมาแทนที่
- เวลาไม่ใช่ของสำคัญ มิตรภาพเป็นของอยู่เหนือกาลเวลา รักกันจริงแล้วคบกันวันเดียวหรือ ยี่สิบปีก็เท่ากัน
- เป็นศาสดาในนรก ดีกว่าเป็นสาวกในสวรรค์
คำคมจากนวนิยายเรื่อง ข้างหลังภาพ ของ ศรีบูรพา
- แม้จะมิได้เกิดมาเป็นชาย ก็อย่าน้อยใจที่จะเกิดมาเป็นหญิง จะเป็นอะไรก็ตามจงเป็นเสียอย่างหนึ่ง จะเป็นอะไรมิใช่ปัญหา สำคัญอยู่ที่ว่าจะเป็นอย่างดีที่สุด ไม่ว่าเราจะเป็นอะไรก็ตาม
- ฉันเป็นคนโชคดีที่เกิดมาสวย แต่ฉันเป็นคนโชคร้ายที่เกิดมาไร้ความรัก
- เธอแสดงความรักของเธอในเวลาที่ไร้สติ เธอไม่รู้หรือว่าไม่มีการกระทำอะไรที่เราจะต้องเสียใจในภายหลัง เท่าการที่ได้กระทำในเวลาที่ไร้สติ
- แม้นเรามิได้เกิดเป็นดอกซากุระ ก็อย่ารังเกียจที่เกิดเป็นบุปผาพรรณอื่นเลย ขอแต่ให้เป็นดอกที่งามที่สุดในพรรณของเรา ภูเขฟูจีมีอยู่ลูกเดียว แต่ภูเขาทั้งหลายก็หาไร้ค่าไม่ แม้นมิได้เป็นซามูไร ก็จงเป็นลูกสมุนของซามูไรเถิด เราจะเป็นกัปตันกันหมดทุกคนไม่ได้ ด้วยว่าถ้าปราศจากลูกเรือแล้วเราจะไปกันได้อย่างไร แม้นเรามิอาจเป็นถนน ขอจงเป็นบาทวิถี ในโลกนี้มีตำแหน่งและงานสำหรับเราทุกคน งานใหญ่บ้างเล็กบ้าง แต่เราย่อมจะมีตำแหน่ง และงานทำเป็นแน่ละ แม้นเป็นดวงอาทิตย์ไม่ได้ จงเป็นดวงดาวเถิด
- ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็ยังอิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก
คำคมจากนวนิยายเรื่อง ทะเลชีวิต ของ แอนน์ มอณ์โลว์ ลินเบิร์ก
- เราก็ดุจเม็ดทรายราบเรียบด้วยแรงน้ำใต้ร่างกายของเราโล่งและว่างเปล่าราวกับผืนหาด รอยขีดเขียนจากวันวานค่อยๆ ลบเลือนไปตามกระแสคลื่นของวันนี้
- แต่ไหนแต่ไรมาผู้หญิงมักจะไขว้เขวสับสนง่ายและยังคงเป็นอยู่ในทุกวันนี้ซึ่งก็คงจะเป็นตลอดไปด้วย
- การเป็นผู้หญิงคือการใส่ใจทุกเรื่อง และรับผิดชอบภาระ หน้าที่ ซึ่งแผ่กระจายไปทุกทิศทุกทาง จากแกนกลางของความเป็นแม่ เสมือนซี่ล้อกระจายจากดุมกงล้อ
- ตามธรรมชาติแล้ว คนเราไม่ชอบคิดว่าตนอยู่ลำพัง ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยง เพราะการถูกทอดทิ้งหรือไม่เป็นที่รักใคร่มีความหมายให้นึกถึงมาสายบัวซึ่งไม่มีใครสนใจ
- เราได้เรียนรู้ให้ยอมรับความเป็นจริงว่า ไม่มีการกลับสู่ความสัมพันธ์แบบเดิมได้อย่างถาวร และยิ่งกว่านั้นก็คือ ไม่มีใครคงรักษาความสัมพันธ์แบบหนึ่งเดียวนี้ไว้ได้
0 ความคิดเห็น: