คำสอน " ไม่หลง ไม่ยึด ไม่ติด.... "โดยหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

ไม่หลง ไม่ยึด ไม่ติด....

ปัญญาที่แท้จริงทำให้ไม่หลงยึดติด....

ความติดนี่มันเป็นทุกข์...เมื่อไม่ติดมันก็ไม่เป็นทุกข์ 

เรามีอะไร เราใช้อะไร โดยไม่ต้องติดจะได้หรือไม่...ได้

พระพุทธเจ้าท่านบอกว่าได้ ใช้โดยไม่ติด รับโดยไม่ติดในสิ่งนั้น

เราทำอย่างไร....? เราก็....ใช้ปัญญาพิจารณาไว้ให้รู้ว่า...

รูป...นั้นคืออะไร ?

รูป...นั้นเป็นของจริงแท้หรือไม่ ?

เสียง...มันมีจริงมีแท้ไหม ?

หรือมันเป็นเพียงแต่ลมผสมกันเข้ากับความอยากในจิตใจ

เปล่งเสียงออกมาเป็นคำด่าคำชมคำติว่าอะไรต่างๆ...

แล้วมันคงทนถาวรหรือเปล่า...มันก็หายไป

เสียงพูดเข้าไมโครโฟนแล้วมันก็หายไป พอหยุดพูดมันก็ไม่มี

เสียง พอพูดต่อเสียงมันก็มาต่อไป...'เสียง' ไม่ได้เกิดก่อน

หรือเกิดหลังการพูด แต่มันเกิดพร้อมกันพอพูดปุ๊บ

มันก็เข้าไปในไมโครโฟนทันที 

แล้วเข้าเครื่องออกไปเป็นเสียงดังฟังทั่ววัด...

เสียงนั้นมันไม่ใช่ของแท้ มันเป็นของผสมปรุงแต่งจึงเกิด

เป็นเสียงขึ้น ถ้าเราฟังว่ามันดี...ก็อย่าไปยึดถือ

ไม่ดี...ก็อย่าไปยึดถือ อย่าไปยินดีในเสียงนั้น 

อย่าไปยินร้ายในเสียงนั้น ให้มีปัญญารับด้วยปัญญา...

ก็คือรับว่าเสียงนี้เกิดขึ้นแล้วแก่เรา แต่เสียงนี้เป็นของไม่เที่ยง

เป็นทุกข์ ถ้าเราเข้าไปยึดทุกข์ไหม ? ถามตัวเองอย่างนั้น

ถ้าเรามีปัญญาก็ตอบว่า ไม่ควรจะเข้าไปยึดถือเสียงนั้น...

แต่ควรรู้จักมันไป ดูมันไป มันเคลื่อนไหวไปในทางไหน

เราก็ดูตามมันไป เหมือนเราแอบดูผู้ร้ายเข้าบ้านแอบดูไว้ว่า

มันไปทางไหน...มาทางไหน แล้วก็แอบโทรฯ ไปบอกตำรวจ

ตำรวจก็จับเอาไป เรามีสติปัญญาก็ใช้อย่างนั้น...

คอยกำหนดมันไว้ว่าอะไรเกิดขึ้น...

'ตา'...เห็นรูป เกิดความรู้สึกทางตา แล้วก็เกิดอะไรต่อไป

ตามลำดับจนเกิดความยึดมั่นในสิ่งนั้น นั่นเป็นความผิด

จะเพิ่มความทุกข์ให้แก่ตัวเราเอง เราก็ไม่ยึด...

แต่ว่าเรารู้ว่ามันคืออะไร...

มองตลอดสายสายตั้งแต่ต้น...กลาง...ปลาย

รู้หมดว่ามันคืออะไร...มันจะทำอะไรให้เกิดขึ้น ก็ปล่อยให้

มันเกิดไปตามเรื่อง ดับไปตามเรื่องของมัน 

เราอย่าไปเก็บไว้ อย่าไปกักไว้....ฯ