คำสุภาษิต " กล้วยบ่สุก นกบ่มากิน "

" กล้วยบ่สุก   นกบ่มากิน "

          สุภาษิตโบราณล้านนาสำนวนนี้ต้องการจะสอนเราว่า   เมื่อไหร่ก็ตามที่เรายังไม่เก่งจริง   เมื่อไหร่ก็ตามที่เรายังไม่ดีจริง   เมื่อนั้นเราจะยังไม่สามารถเก็บเกี่ยวประโยชน์จากภูมิรู้   ภูมิธรรม   ภูมิปัญญาของตนเองได้   และบางคนในระหว่างที่ยังไม่สามารถเก็บเกี่ยวภูมิรู้   ภูมิธรรม   และภูมิปัญญาของตนเอง   เพราะตนเองยังไม่สามารถเก่งจริงนี้   ก็พากันเลิกไปเสียก่อน
          แต่ใครก็ตามสู้มานะอดทน   ฝึกหัด   พัฒนาตนเองต่อไปจนมีความเป็นเลิศในทางใดทางหนึ่ง   หลังจากนั้นเป็นช่วงเวลาแห่งการเก็ยเกี่ยวประโยชน์  
          ก็เหมือนกล้วยที่รอเวลาจนสุกงอมเต็มที่   ต่อให้ไม่ต้องไปทำประชาสัมพันธ์    เมื่อถึงเวลาสุกสุดแล้ว เดี๋ยวนกก็จะมาจิกกินนั่นเอง